Verdriet

Mijn primaire reactie op ingrijpende gebeurtenissen is om niet te voelen. Dat heeft mij veel gebracht. In mijn jeugd bood het me de mogelijkheid om afstand te nemen van ervaringen en gebeurtenissen waar ik niet tegen opgewassen was. Ik werd hier behoorlijk goed in, in dat niet voelen. Het gaf me de overtuiging dat ik sterk was. Dat ik de ander niet nodig had, dat ik het zelf wel redde. En ik bekwaamde mezelf in het er-zijn-voor-de-ander, waardoor ik me door de ogen van de ander goed kon voelen over mezelf.

Later in mijn leven ervoer ik de schaduwzijde hiervan. Doordat ik niet in contact stond met mezelf, was het ook moeilijk om op een gezonde manier in contact te zijn met anderen. Het vinden van een evenwicht tussen geven en nemen, tussen uitreiken en ontvangen, vergt blijvende oefening.

Begin dit jaar maakte de stiefzoon van mijn partner een eind aan zijn leven, twee weken geleden overleed mijn moeder, en vijf jaar geleden overleed de vader van mijn zoon. Drie totaal verschillende ervaringen van verlies. Verdriet en ‘niet voelen’ wisselen elkaar af. Omgaan met dat verdriet vind ik moeilijker. Deze emotie maakt me duidelijk dat ik bedroefd ben, dat ik behoefte heb aan troost en steun. En dat dan toelaten. Daar oefen ik nog dagelijks in .

In deze editie van ‘Veerkrachtig’ lees je wat verdriet je wil vertellen en hoe je daarmee om kunt gaan.

Yvon

Veerkrachtige Praktijken – Wat is jouw favoriete rotgevoel?

Iedereen kent wel sterke emoties, jij vast ook. Vaak reageren we op impactvolle gebeurtenissen automatisch met emoties die we al lang kennen en hebben aangeleerd. Maar onder deze vertrouwde reacties schuilen vaak diepere, oorspronkelijke gevoelens die we niet altijd herkennen. In plaats daarvan gebruiken we onbewust vervangende gevoelens. Maar wat zijn deze precies en hoe beïnvloeden ze ons?

Vervangende gevoelens worden in de Transactionele Analyse (TA) racketgevoelens genoemd. Dit zijn emoties die we als kind hebben ontwikkeld om met stressvolle situaties om te gaan. Destijds hielpen deze gevoelens ons om aandacht of erkenning te krijgen van onze ouders of verzorgers. Ze waren functioneel voor het kind, maar als volwassene helpen ze ons niet altijd om problemen effectief op te lossen.

Een authentiek gevoel daarentegen helpt ons om adequaat te reageren in het hier en nu. Denk bijvoorbeeld aan boos worden op je partner omdat die niet de gewenste reactie geeft op iets waar jij mee zit. Die boosheid maakt de situatie niet beter. Door bij jezelf stil te staan bij het gevoel dat daaronder schuilgaat – wellicht voel je je bedroefd, wat een emotie is die aangeeft dat je behoefte hebt aan steun en troost – en dit gevoel met de ander te delen, ontstaat er een hele andere dynamiek.

Racketgevoelens zijn afgeleide gevoelens die ooit behulpzaam waren. Je hebt deze aangeleerd op basis van conclusies en overtuigingen die tijdelijk nuttig bleken in het omgaan met bepaalde situaties. Ze bedekken echter de emotie die eronder schuilgaat. Doordat deze geen ruimte krijgt, voelt zo’n racketgevoel toch niet helemaal goed: het is je ‘favoriete rotgevoel’. Het onderliggende echte gevoel blijft onbevredigd, waardoor je in hetzelfde patroon blijft hangen.

Door je bewust te worden van je racketgevoelens en jezelf toe te staan je authentieke emoties meer toe te laten én te delen, verdiep je de relatie met jezelf én met de ander. Wil je daar meer over weten?

Investeren in je eigen Veerkracht?

Geef jezelf een Coachtraject cadeau; Ervaar hoe systemische coaching bijdraagt aan het leren thuisbrengen van scriptmatig gedrag. Je maakt ruimte in jezelf waardoor je nieuwe ervaringen opdoet.

Wil je “Veerkrachtig” in je mailbox ontvangen? Vraag dan via deze link het e-magazine aan en ontvang “Veerkrachtig” per mail.